Ons Wandelboekske

Na de toch wel enigszins teleurstellende tijd in Hongarije, besloten we de laatste dagen van onze vakantie in Oostenrijk door te brengen. We boekten een appartementje in een klein gehuchtje in Dorflach in de provincie Steiermark. Nadat we aangekomen waren zijn we een stukje gaan wandelen in de berg achter het dorpje om de volgende dag een flinke tocht te gaan doen.

Vroeg in de ochtend van 19 september 2013 vertrokken we naar Aflenz Kurort, een stadtje iets verderop. Daar wilden we gaan wandelen naar de Jauringalm, vandaaruit naar de Burgeralm om vervolgens weer af te dalen naar Aflenz Kurort. Het zou echter iets anders lopen dan gepland.

We parkeerden de auto in het plaatsje en wandelden richting de skilift. Hier gingen we rechts de berg op en via afwisselend brede en smalle paden slingerden we de berg op. Na ongeveer 3km gingen we met een grote bocht linksaf verder de berg op richting de Jauringalm. Af en toe waren de paden door de vele regen enorm drassig en zeer moeilijk te bewandelen. Overal hoorden we koeienbellen en ivm onze hond waren we voortdurend aan het kijken of we koe-vrij verder konden. Ondanks dat het af en toe erg lastig was, was het een heerlijke wandeling die af en toe ook erg pittig was door de steile stukken en de drassige paden.

Na ruim 9km bereikten we de Jauringalm wat niet meer bleek te zijn dan wat kleine hutjes van de boeren uit de omgeving. We liepen een stukje langs de hutjes om vervolgens verder te wandelen richting de Burgeralm. Aan het begin van het pad richting de Burgeralm stond een bord dat we er niet langs mochten ivm lawinegevaar. We negeerden dat bord en liepen het brede vrij vlakke pad op. Na zo'n 700 meter bleek dat het lawinegevaar al geweken was want blijkbaar was het pad al door een lawine volledige weggeslagen. We moesten terug en besloten onderlangs de Jauringalm te wandelen en linksaf verder de berg op te gaan om bovenlangs de Burgeralm te bereiken. Tot dan was het weer ons redelijk goed gezind geweest met veel bewolking af en toe een zonnetje maar wel droog. We liepen verder omhoog en na een kleine kilometer stonden we ineens voor een grote open vlakte en was het wandelpad nergens meer te bekennen.

Omdat we niet weer een stuk terug wilden wandelen, besloten we de vlakte over te steken om te kijken of we het wandelpad terug konden vinden. We klommen over de vlakte bijna een kilometer verder waarin we achtereenvolgens verrast werden door regen, die overging in ijzel, hagel en sneeuw. Ook begon het enorm hard te waaien waardoor het wandelen ineens een stuk minder prettig werd. Na de kilometer over de vlakte vonden we weer iets wat op een pad leek en konden we in de verte het einde van de skilift zien liggen. We wandelden de richting van de skilift op in de hoop dat er daar een restaurantje zou zitten waar we ons wat op konden warmen en wat konden drinken. Op de weg daarheen hadden we rechts van ons een waanzinnig uitzicht over de bergen en het ravijn in. Echter door de enorm harde wind konden we niet te dicht langs het ravijn komen.

We bereikten de skilift na bijna een kilometer en kwamen uit bij het Schönleitenhaus waar we wat dronken. Hier vandaan daalden we recht naar beneden af over de skipiste waar we door het natte gras best wat moeite mee hadden. Aan het eind van deze steile afdaling kwamen we uit bij de Burgeralm en we sloegen voor de Burgeralm rechtsaf de brede weg op. Over deze brede weg daalden we slingerend terug richting Aflenz Kurort waar we bijna 23km na ons vertrek weer bij de auto kwamen.

Het was mede door de vreselijk wisselende weersomstandigheden en de lastig begaanbare paden een bizarre en lange tocht geworden die we niet snel meer zullen vergeten. Ondanks dat alles was het ook een hele mooie ervaring die we koesteren.