Breitenberg

Na op 2e kerstdag 2 tochten gedaan te hebben van ruim 7 kilometer elk, wilden we op 27 december een tocht doen door de Breitachklamm. Deze bleek echter wegens veiligheidsredenen gesloten te zijn. We kwamen na wat speuren uit bij de Reichenbachklamm in het plaatsje Pfronten. We kwamen rond 09:30 uur aan bij het dalstation van de Breitenbergbahn waar we de auto parkeerden. Hiervandaan begonnen we de wandeling richting de Reichenbachklamm. We wandelden over het grasveld achter het station naar het wandelpad en sloegen linksaf richting de klamm. We hadden een klein stukje gelopen toen we ineens in de verte een vosje zagen lopen. Even gewacht en wat foto's van het diertje genomen alvorens we verder liepen naar de klamm. Na een redelijk vlak stuk van zo'n 2 kilometer bereikten we de klamm. Hier ging het al meteen vrij steil omhoog en moesten we over rotsen, boomstammen, wortels en trappetjes klauteren. De omgeving zag er imponerend en prachtig uit en ondanks het steile klauteren was het pad vrij goed begaanbaar.

Na een kleine kilometer bereikten we het eind van de klamm waarop we rechtdoor het brede pad opliepen richting de Breitenberg. Het ging hier een stuk minder steil omhoog en over het brede pad bereikten we na zo'n 4,5 kilometer het bergstation van de Breitenbergbahn. Hier hadden we prachtige vergezichten en na een aantal foto's te hebben genomen, besloten we door te wandelen naar de top van de Breitenberg. Tot dit punt waren we geen mens tegengekomen, maar hier bij de skiliften was het vrij druk. Iedereen was met de kabelbaan omhoog gegaan om vervolgens te gaan wandelen naar de top. Wij waren schijnbaar de enige die vanuit het dal waren gaan wandelen.

We liepen verder richting de top en het ging redelijk steil omhoog. Het pad was besneeuwd en het was redelijk fris. Af en toe stak er een flinke wind op waardoor het soms erg koud aanvoelde. Na bijna 7 kilometer bereikten we de top van de Breitenberg en wilden we bij de Ostlerhüttte wat eten en drinken. Het restaurant was echter vol waarop we besloten terug te wandelen naar het bergstation van de Breitenbergbahn om daar in het restaurant wat te eten. Vanaf de top wandelden we weer terug naar het eind van de skiliften. In plaats van dezelfde weg weer terug te wandelen vanaf de skiliften, sloegen we rechtsaf een geopad in. Op dit pad lag een redelijk dikke laag sneeuw wat op veel plekken hard bevroren was waardoor het wandelen wat lastiger werd.

Langs dit pad daalden we weer verder af naar het restaurant en liepen we met een flinke boog om de heuvel met de skiliften heen. Ook hier was de natuur weer schitterend met imponerende hoge rotspieken. Echter door de flinke wind en de dikke sneeuwlaag ook erg koud. Nadat we dit pad zo'n 3 kilometer gevolgd hadden, kwamen we bij het restaurant waar we even wat aten en dronken. Hierna besloten we weer verder af te dalen naar de parkeerplaats bij het dalstation.

We liepen een stukje via hetzelfde brede pad terug waarna we besloten het slingerende geopad naar beneden te volgen. Dit pad was flink met stenen bezaaid en op sommige stukken redelijk steil waardoor het af en toe vrij lastig te belopen was. Het pad slingerde onder de kabelbaan door naar beneden. Na zo'n 16 kilometer waren we weer terug bij de auto en hadden we er een aardig pittige tocht opzitten weer. We waren ruim 1000 meter geklommen en weer gedaald door een erg afwisselend landschap en vele verschillende soorten paden.

Het was een pittige tocht, mede door de koude wind en het feit dat we al 3 tochten in 2 dagen gedaan hadden. Maar het was wel een hele mooie tocht met heel veel verschillende natuur en vele prachtige vergezichten. Zeker de moeite waard om eens te gaan doen.