Hasenhorn

Na 2 dagen met flinke storm en veel regen was zo goed als alle sneeuw verdwenen op de bergen en in het plaatsje. Hoe anders was het toen we wakker werden op 10 februari. Het had flink gesneeuwd 's nachts en er lag inmiddels al een cm of 15 sneeuw. Tegen 09:30 uur was het gestopt met sneeuwen en we besloten te gaan wandelen. Om 09:45 uur vertrokken we vanuit ons appartement weer richting de doorgaande weg. We staken deze over en na 50 meter sloegen we linksaf richting Todtnau. Eenmaal in Todtnau aangekomen deden we wat kleine boodschappen en vervolgden we onze weg richting de doorgaande weg bij de benzinepompen. Hier staken we de weg over en liepen rechtsaf het wandelpad op richting de Hasenhorn. Door de sneeuwval en het feit dat wij de eerste waren die op het pad liepen was het pad soms moeilijk te volgen. Het pad liep smal en vrij geleidelijk en slingerend omhoog.

Na een kwartiertje begon het weer te sneeuwen en stak er een flinke wind op wat het wandelen niet makkelijker maakte. Door de wind was de sneeuw op meerdere plekken zo dik opgewaaid dat we al snel tot over onze enkels in de sneeuw liepen. Wel maakte de sneeuw de bergen tot een prachtig plaatje om te wandelen. We bleven de blauwe markeringen volgen richting de Hasenhorn en Gisiboden. Na ruim 5,5km kwamen we op een open stuk waar we schuin naar rechts omhoog liepen naar de bosrand. Inmiddels sneeuwde het enorm en waaide het stevig van rechts waardoor het smalle wandelpad niet meer te zien was. Het pad was inmiddels met een dusdanig dik pak sneeuw bedekt dat we met regelmaat tot halverwege onze onderbenen in de sneeuw zakten.

Bij de bosrand aangekomen lag schuin links boven ons het bergrestaurant de Hasenhorn waar we heen moesten. We konden kiezen om het smalle pad verder te volgen om uit te komen op een ander pad dat ons naar de top zou leiden of om dwars de berg op te gaan naar de top. Door de harde wind en het hevige sneeuwen besloten we deze keer eens niet eigenwijs te zijn en bleven we het pad volgen. Echter na zo'n 600 meter was er nog steeds geen splitsing en liepen we steeds verder van de Hasenhorn af. We besloten dan ook om te keren en toch maar dwars de berg op te gaan. Na een paar glijpartijen waarbij we op handen en voeten omhoog moesten, bereikten we 7km na ons vertrek de top.

Op de top was de start van de Hasenhorn coaster, één van Duitslands langste zomer rodelbanen. Hier liepen we langs en daalden we weer richting Brandenberg. Het brede pad liep gestaag naar beneden en was bedekt met een dik pak sneeuw. Nergens waren sporen te zien zodat wij de eerste waren die daar door de verse sneeuw liepen. Denk ook niet dat er nog meer mensen zo gek waren om door de dikke sneeuw en de hevige sneeuwbuien te gaan wandelen deze dag.

Na ruim 10km en een dikke 3 uur wandelen waren we weer terug bij ons appartement en weer een mooie ervaring rijker. Ondanks de stevige wind en de hevige sneeuwval, zorgde het witte winterse landschap voor een aantal mooie plaatjes en een mooie wandeling.