Ons Wandelboekske

Op woensdag 4 mei 2016 besloten we een tocht te lopen uit één van de wandelkaarten die we gekocht hadden. We kozen de tocht met nummer 25 welke begon achter het kapelletje bij het meertje van Chatel. Volgens de kaart zou de tocht een kleine 4 uur duren en ons naar ruim 1900 meter hoogte voeren langs de Zwitserse grens. Wij vertrokken echter vanuit ons appartement, een kleine 2 km van het kapelletje vandaan.

Net na 09:45 uur vertrokken we vanuit ons appartement en na 2 km kwamen we bij het kapelletje. De zon scheen volop dus het beloofde een mooie dag te worden. We liepen rechts langs het kapelletje de berg op en na een stukje over asfaltweg gelopen te hebben, wandelden we over de skipiste het bos in. Al vrij snel liepen we over dikke pakken sneeuw die door de vorst van afgelopen nacht vrij goed begaanbaar waren. Na ongeveer 3,5 km kwamen we bij de voet van een enorme rotspunt waar we vanaf ons appartement uitzicht op hadden. Hier liepen we links verder langs richting Col de Fecon. Hier ging het vrij steil omhoog en werd het pak sneeuw steeds dikker en lastiger begaanbaar. We zakten tot onze enkels door de sneeuw bij elke stap die we zetten.

Na een flink stuk te zijn gestegen kwamen we bij wat schuurtjes uit waar we even bleven wachten. Achter ons liepen 3 Fransen die steeds dichterbij kwamen en we besloten hen voor te laten gaan. Doordat zij voor ons uit gingen lopen, konden we mooi in hun sporen wandelen wat het een stukje makkelijker maakten. 

Door het dikke pak sneeuw was er totaal geen wandelpad meer zichtbaar en slingerden we steil omhoog de berg op tot aan de top. Onderweg kwamen we langs een stuk waar recent een lawine was geweest en moesten we over, op rotsblokken lijkende pakken sneeuw heen klauteren. Zo'n 6 km na ons vertrek kwamen we uit op de Pas de Fecon, een zeer smalle rand met aan de ene kant de afgrond aan Franse kant en aan de andere kant de afgrond aan Zwitserse kant. Na even genoten te hebben van het waanzinnige uitzicht sloegen we linksaf richting Chatel. Het wandelpad was nergens te bekennen dus liepen we op goed geluk verder. De 3 Fransen bleken de tocht in de zomer al eens gedaan te hebben dus lieten we hen voor gaan en besloten we hen maar te volgen. 

Af en toe was het wandelpad zichtbaar en sneeuwvrij waardoor we wisten dat we goed liepen. Het smalle pad met aan beide kanten afgrond golfde een beetje en bood prachtige uitzichten over de enorme rotspunten aan Zwitserse kant. We liepen ongeveer 1,5 km over de rand waarbij we soms door een dik pak sneeuw moesten klauteren waarbij elke flinke misstap je naar beneden zou doen glijden. Na die 1,5 km bleek dat het wandelpad nergens meer te bekennen was door de sneeuw. De Fransen besloten daarom steil de berg af te dalen terug naar Chatel en wij besloten ze maar te volgen. 

We slingerden door de dikke sneeuw naar beneden, min of meer in de hoop op een duidelijk wandelpad uit te komen. Met regelmaat zakten we tot de knieën in de sneeuw of gleden we stukjes naar beneden zo steil was het. Na zo'n 900 meter waarbij we van 1859 meter hoogte afdaalden naar 1502 meter hoogte kwamen we weer op een breed, duidelijk zichtbaar wandelpad uit. Hier sloegen we linksaf terug richting de voet van de rotspunt alvorens we weer via dezelfde weg terug wandelden naar het kapelletje. Hier sloegen we linksaf terug naar het centrum van Chatel en terug naar ons appartement. Bijna 6 uur en 45 minuten later en na een bizarre tocht van 13 km waren we weer terug.

Het was een enorm zware maar ook een geweldig mooie tocht door schitterende natuur en ontzettend veel geweldige uitzichten. Het was voor onze hond Izzy ook een enorm zware tocht want eenmaal in Chatel moesten we stoppen omdat ze in de schaduw ging liggen en niet meer verder wilde. Na 5 minuutjes en wat eten en drinken, liep ze toch weer mee.

Het is aan te raden deze tocht te doen in de zomer wanneer het sneeuwvrij is. Nu was het met stukken vrij gevaarlijk en ook enorm zwaar. De schitterende uitzichten echter maakten het meer dan de moeite waard.