Ons Wandelboekske

Op 18 juni vertrokken we voor onze laatste tocht van onze vakantie in Brandenberg, We zouden naar de Todtnau Wasserfall lopen en dan via het plaatsje Aftersteg weer terug naar ons appartement. Het zou weer een hele ervaring worden en een tocht om niet snel meer te vergeten.

's Morgens vertrokken we vanuit ons appartement en staken de weg over. We liepen links het smalle wandelpad op dat langs de berg liep aan de overkant van ons appartement. Het liep vrij vlak in de richting van Todtnau en na een pittig klimmetje vlak voor Todtnau liepen we na 2km het plaatsje binnen. We wandelden de Feldbergstrasse in en volgden deze ongeveer 700 meter. Hier sloegen we rechtsaf richting de kerk waar rechts langs liepen. We kwamen op een smal en steil pad terecht dat ons langs diverse speelatributen voor kinderen de berg op voerde. Aan het eind van dat pad sloegen we linksaf richting de waterval. We liepen nog geen kilometer op het pad toen we links een grote kist zagen staan met flessen frisdrank erin en een klein geldkistje. Nog nooit gezien dat je zo op een berg frisdrank kon kopen.

Na een flinke steile klim bereikten we na 5km de waterval op bijna 900 meter hoogte. We liepen er voorlangs en daalden af richting de parkeerplaats aan het begin van de waterval. Hier volgden we een klein stukje de doorgaande weg voor we overstaken en Aftersteg binnen liepen. We wandelden door wat straatjes van het gehuchtje en liepen via de enorm steile Am Hang de berg op en sloegen linksaf de Hasbachstrasse in. Deze volgden we 500 meter en we sloegen linksaf een smal pad in langs de weilanden. Na zo'n 500 meter liepen we de bossen in en weer 700 meter later kwamen we uit op een asfaltweg. We zouden via deze weg weer terug wandelen naar Todtnau. Echter waren ze bezig de weg opnieuw te asfalteren dus besloten we op de kaart te kijken voor een alternatieve weg. We zagen een pad lopen op de kaart en wandelden dat pad in. Na een kleine kilometer liep het pad linksom en al heel snel werd het pad steeds onbegaanbaarder. Tot we op een punt kwamen dat we niet meer verder konden. Omdat we allebei niet terug wilden, besloten we zo de berg af te dalen en te kijken of we onderaan ergens een uitweg hadden. 

Dit bleek een hachelijke onderneming, vooral ook omdat we onze hond bij hadden. Meerdere keren moesten we weer omhoog klauteren om vervolgens weer een stukje naar beneden te kunnen. Hierbij liep ik vaak voorop en Marie-Louise wachtend met de hond tot ik een seintje gaf dat het stabiel was en ze de hond los kon laten. Na een keer of 4 op en neer gegaan te zijn op de berg, zag ik onder struiken door de kisten van een imker staan. We besloten op handen en voeten naar beneden te kruipen want als de imker daar kon komen, konden wij daar ook langs weg. Eindelijk bereikten we een weg in konden we Todtnau weer binnen wandelen.

Via een wandelpad naast de doorgaande weg wandelden we vervolgens weer terug naar ons appartement. Het was een waanzinnige tocht voor ons geworden en zaten allebei onder de krassen en schrammen van het kruipen en klauteren over de berg. Gelukkig brachten we het er alledrie heelhuids vanaf en waren we weer een onvergetelijke ervaring rijker. Het was een mooie en aparte afsluiting van ons weekje Zwarte Woud. Een prachtig gebied om te wandelen en we gaan dan ook in februari 2016 weer terug.