Ons Wandelboekske

Op 30 april vertrokken we vanuit Steenbergen naar Chatel, Frankrijk om daar 3 weken te gaan wandelen in de bergen. Toen we aankwamen regende het enorm en de 2e dag werden we verrast door ruim 15cm verse sneeuw.

Op 2 mei echter scheen de zon en na een paar wandelkaarten gehaald te hebben, besloten we de berg aan de overkant van het dorp te gaan verkennen. We vertrokken vanuit ons appartement en liepen richting het centrum van Chatel. Vanuit onze straat staken we de weg over en sloegen we rechtsaf de straat in naar beneden. Na een kleine 2 km kwamen we uit bij de tennisbanen aan de overkant van het dorp. We liepen langs de tennisbanen en kwamen bij een kruising. Hier konden we kiezen tussen 3 paden, linksaf het brede pad op, rechtsaf het brede pad op of rechtdoor steil omhoog een smal pad de berg op.

Wij besloten rechtdoor het smalle pad op te gaan en dat begon al meteen enorm steil en smal.

Na een klein stukje werd het pad steeds smaller en steiler en doordat er nog aardig wat sneeuw lag op sommige stukken en de andere stukken door de smeltende sneeuw nat waren, was het enorm glad. Met regelmaat moesten we onze handen gebruiken om houvast te zoeken om niet naar beneden te glijden. Het smalle pad voer ons langs een diep ravijn en slingerde steil omhoog. Na ruim 800 meter kwamen we op een open stuk en konden we door de vele sneeuw en het ontbreken van markeringen niet zien waar het pad heen liep. We gingen daarom recht omhoog en een kleine 100 meter verder kwamen we op een breed wandelpad uit.

We hadden op dat moment 900 meter afgelegd op de berg en waren daarbij 340 meter geklommen, wat een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 37,5% betekende. Het brede wandelpad was volledig bedekt met een flink pak sneeuw. We besloten rechtsaf te gaan en al snel zakten we weer tot ver over onze enkels in de sneeuw. Na een kleine 400 meter kwamen we weer bij een open stuk en wederom ontbrak elke markering waardoor we op de gok verder liepen. Hier klommen we over omgevallen bomen en daalden we een stuk vrij steil door dikke pakken sneeuw om vervolgens op de rand van het ravijn uit te komen.

Omdat we totaal niet wisten hoe we verder moesten, besloten we terug te gaan naar het brede pad en deze de andere kant op te gaan volgen. Ongeveer 1 km nadat we op het brede pad uitgekomen waren, waren we weer terug bij het beginpunt van dit pad en liepen we door, de andere kant op. na een kleine stukje omhoog liep het pad verder naar beneden en na een ruime kilometer kwamen we bij een smal slingerpad uit dat redelijk steil naar beneden liep. Omdat het pad makkelijker begaanbaar leek dan het smalle pad aan het begin van de tocht, daalden we langs dit smalle pad naar beneden. Het liep langs meerdere mooie watervalletjes en ondanks meerdere stukken met sneeuw was het goed te bewandelen. 

Na een kleine kilometer kwamen we uit op een brede weg die we linksaf volgden terug richting Chatel. Deze weg bleven we ruim 1,5 km volgen waarna we weer terug bij de tennisbanen waren. Vanaf hier was het nog een kleine 2 km terug naar ons appartement. Een kleine 10 km verder en ruim 4 uur later waren we weer terug. Het was een enorm zware tocht door de vele enorm steile stukken, de dikke pakken sneeuw en de gladheid. Ondanks dat was het ook een mooie tocht met prachtige uitzichten over Chatel en de omliggende bergen.

Ik zou de tocht niet aanraden in het vroege voorjaar maar in de zomer en najaar is het zeker een mooie tocht om te doen.